google-site-verification=qwMrQRO8X8JHT4rvQ-c672YcLDgPPN-baP455lj4IWE
هر شخص معمولا بیست دندان شیری دارد و با رشد و رسیدن به سن بلوغ سی و دو دندان دائمی جای آن ها را می گیرند؛ اما برخی از افراد یک یا چند دندان اضافی در فک خود دارند که این دندان ها هایپردونتیا هستند. ارتودنسی دندان اضافه باعث رفع تاثیر منفی بر توانایی های غذا خوردن و تکلم می شود.
این دندان ها در جلو و یا پشت دندان شیری یا دندان دائمی رشد می کنند. اگر دندان های اضافه جلوی درآمدن دندان های دائمی کودک را بگیرند دندانپزشک باید آن دندان اضافه را خارج کند و ایجاد ظاهری نا مناسب در دندان های جلویی از مشکلات دندان های اضافه است. تا انتهای مقاله با مجله ارتودنسی کرج ارتو همراه باشید.
مزیودنت معمول ترین دندان های اضافه است که بین دو دندان پیشین بالا رشد می کند. حال اگر دندان مزیودنت شبیه به دندان معمولی باشد پس به آن دندان یومورف یا همان دندان هم شکل گفته می شود؛ اما اگر دندان مزیودنت شکل و اندازه مختلفی با دندان های پیشین بالا داشته باشد پس به آن دندان دیسمورف یا همان دندان غیر هم شکل گفته می شود.
یکی از شرایط نادر که باعث ایجاد مشکل دندان اضافه در کودکان می شود که کودکان هیچ نقشی در به وجود آمدن آن ندارند.
هرآنچه که باید درمورد ارتودنسی کودکان بدانید.
دندان های اضافه پارامولار در کنار دندان های آسیا و خارج از ردیف رشد می کنند و باعث ایجاد مشکلات دهان می شوند.
دندان اضافه دیستومولار دقیق پشت دندان آسیا سوم و در کنا ردیف رشد می کند.
دندان اضافه ساپلیمنتال مکمل و شبیه به دندان معمولی است که در میان ردیف دندان ها رشد می کند؛ و تنها راه ممکن تشخیص دندان اضافه ساپلیمنتال اندازه کوچک آن است.
بهترین روش برای درمان دندان های اضافه کشیدن آن ها است؛ و برای کشیدن دندان اضافه حتما دندان باید لق باشد. دندان های اضافه را می توان بعد از رشد دندان های دائمی با مراجعه به دندانپزشک آن را بکشید. با کشیدن دندان های اضافه کودکان جای خالی باقی مانده میتواند باعث کج شد دیگر دندان ها بشود بنابر این دندانپزشک با ارتودنسی دندان ها را صاف و مرتب می کند.
مشکلات دندان هی اضافه مزیودنت:
عملکرد درمانی مزیودنت در مراقبت از دندان ها و مدیریت استخوان فک می باشد. یکی از نگرانی های دندانپزشکان فرایند جراحی است؛ چون در فرایند جراحی امکان ایجاد صدمه به دندان های جلویی در حال رشد وجود دارد و بیرون زدن دندان های اضافه به کودک کمک می کند تا دندان های دائمی در جای مناسب بیرون بیاییند. دندانپزشک بعد از تشکیل کامل ریشه های دندان های جلویی، وسطی و مجاور فرایند کشیدن دندان های اضافه را شروع می کند و پس از کشیدن دندان های اضافه مزیودنت ممکن است دندان های جلویی چند ماه یا چند سال طول بکشد تا بیرون بیاییند.
در سنین نوجوانی و بزرگ سالی دندان های اضافه مزیودنت احتمال کمی دارند که جلوی رشد دندان های جلویی را گرفته باشند بنابر این متخصص ارتودنسی یا دندانپزشک پس از کشیدن دندان اضافه مزیودنت با عکس پرتوایکس بر حالت بیرون ذدن دندان های اصلی نظارت می کند.
زمانی که دندان اضافه و دندان دائمی به هم جوش خورده باشند دندانپزشک از جراحی اندودونتیک استفاده می کند و این روش جراحی برای دهان بزرگ است که دندانپزشک با جراحی بافت گوشتی کنار ریشه ها را کنار می زند و سپس با دقت دندان اضافه جوش خورده را حذف می کند، البته جراحی تنها راه حل دندان های جوش خورده است.
برخی از بیماران دارای شرایط خاصی هستند و با جایگزینی دندان اضافه در میان دندان های اصلی خود خواهان اصلاح این عارضه هستند. مکان قرار گرفتن دندان اضافه در این امر اهمیت خاصی دارد؛ چرا که اگر یک تک دندان در جلوی دندان های جلویی باشد که مخرب زیبایی فرد شده است باید کشیده شود؛ اما اگر بیمار در انتها دندان اضافه داشته باشد و قبلا دندان دائمی کناری آن را کشیده باشد؛ در این صورت دندانپزشک متخصص میتواند با ارتودنسی دندان اضافه را در ردیف دندان های اصلی قرار بدهد و آن را جایگزین دندان اصلی قرار بدهد.
جنبه های مختلف دیگری وجود دارد که متخصص ارتودنسی باید آن ها را برسی کند. برای مثال اگر امکان جایگزینی دندان اصافه در ردیف دندان های اصلی فراهم باشد؛ اما با جایگزینی آن فک های بالا و پایین حالت هم پوشانی خود را از دست می دهند که منجر به مشکلی اساسی تر است؛ و یا این که این بیمار چند دندان دارد یا این که در میان دندان ها چه اندازه فاصله وجود دارد یا خیر ازجمله این موارد هستند؛ که میبایست متخصص ارتودنسی آن ها را برسی کند.
عوامل مختلفی برای رشد دندان های اضافه در دهان وجود دارد. در اصل دندان ها از غشا دنداندانی تبدیل به جوانه های دندان و سپس به دندان تبدیل می شوند که ممکن است با فعلیت بیش از حد یکسری از سلول ها که باعث تحریک غشا دندانی می شوند و منجر به رشد بیشتر جوانه های دندانی در فک ها می شوند و یا در اثر برخی از عوامل محیطی خاص دندان های اضافه رشد می کنند؛
اما در گزارش های متعددی بیان شده است که عوامل ژنتیکی در رشد دندان های اضافه در فک بالا موثر است. بیماری های شکاف کام و لب، سندرم گاردنر، کلیدوکرانیال دیسپلازی در اثر عامل ژنتیکی هستند. شکاف کام و لب که مخرب زیبایی هستند در مراحل رشد جنین اتفاق می افتد که در حالت عادی در اوایل بارداری اجزا چهره جنین به شکل جدا از هم رشد می کنند و سپس به هم وصل می شوند و چهره کودک تشکیل می شود؛ اما گاهی برخی از اجزا به هم وصل نمی شوند که عموما شکاف کام و لب این گونه است.